Een lief bijzonder mens heeft de aarde verlaten. Een mens die afhankelijk geworden was van de hulp en ondersteuning die wij als zorgverleners haar boden. Daarmee heeft ze haar vertrek uit kunnen stellen en was ze in staat om zo lang mogelijk te genieten van haar geliefden en haar geliefden van haar. Zelf was ik nog nooit zo lang en zo intens bij iemand die ik cliënt noem, maar waarmee ik natuurlijk gewoon een menselijke relatie had opgebouwd.
Wat een leegte ineens, nu ze weg valt. En als zelfstandig zorgverlener valt ook mijn opdracht weg en dus mijn inkomsten. Het is een gek moment altijd. En normaal komen er dan weer nieuwe opdrachtgevers op mijn pad, nieuwe cliënten en dan ga ik weer verder. Dat is anders nu, ik heb pijn in mijn hart, ik herken rouw.
En ik besef me dat dat verwarrend voelt, want er is een professional in mij die gewoon haar werk deed, met liefde en professionaliteit. En er is een mens in mij die pijn heeft door het vertrek van een mens die in mijn hart was gaan wonen.
Te lang niet werken kan ik me niet veroorloven, maar weer aan het werk en weer een nieuw sterfbed wil ik ook niet, dus blijf ik thuis zo lang dat kan en nodig is, en dat geeft ruimte. Ook de professional heeft pijn, en hoe vaak komt die in de gelegenheid om daar even echt bij stil te staan en het werkelijk te doorvoelen.
Dag mooie vlinder, ik mis je nu al
~Marieke~
Reactie plaatsen
Reacties