Moge jij rusten

"Moge jij rusten in de warme omhelzing van het bestaan"

Dit is een verbastring van de omhelzing van God. God heeft echter zoveel inkleuring gekregen dat God niet langer alles omvattend lijkt te zijn. Het bestaan daarentegen, is altijd alles omvattend. Als iemand die we liefhebben sterft, lijkt het of we degene moeten missen, alsof degene weggaat, ons achterlaat. En niets is minder waar, al is het wel een kwestie van perspectief, en een voor de meeste mensen een radicaal perspectief.

Ik moest er aan denken bij de woorden 'rust zacht, in de armen van God'. Ik wil een zachte dood, dat was haar wens, en ik kon haar alleen maar geruststellen, na alle pijn en leed van jouw lichaam, zal de dood voor jou zo zacht zijn. Zo liefdevol als we in het leven niet durven geloven, en zo licht dat het ons in het aardse leven zal verblinden. En ze glimlachte, ik hoop het maar. En nu kan mijn aardse ik alleen maar hopen dat ik gelijk had, ook mijn systeem wil dat idee nog wel eens flink onderuit halen met beperkende ideeën.

Afgelopen dagen is er een stilte in mij gekomen, een rust, en besef ik me dat wij allen rusten in de warme omhelzing van het bestaan, als we het zo willen en kunnen zien. Ik kan een behoorlijke zwartkijker zijn en zien wat beter kan, zien waar de het nog niet genoeg is, dat ik eerst nog iets moet doen voordat...