Wanneer het lichaam schreeuwt

Gepubliceerd op 5 februari 2025 om 08:58

Wanneer het lichaam schreeuwt, en alleen integrale zorg echt werkt

Ik kreeg zoveel lieve reacties op het bericht over mijn schreeuwende lichaam, en hoe ik gedwongen werd te luisteren. Ik kreeg ook heel veel berichten van mensen die herkennen niet te luisteren naar hun lichaam, voor sommigen omdat er (nog) niets aan de hand is. Bij andere omdat het niet ernstig genoeg is, en de noodzaak om alle ballen in de lucht te houden groter is. Kun je doen.

Uit eindelijk heb ik genoeg innerlijk werk gedaan om te weten wat er gaande is, en dat ik in tijden van drukte, of spanning mijn oude patronen weer oppak om me veilig te voelen, om een idee van controle te ervaren, kort door de bocht, om te overleven. Ik ben dan compleet afgestemd op de wereld om mij heen. Als oudste dochter was mijn taak iedereen te voorzien, alles zo te organiseren dat iedereen oké was.

En hoe langer dit duurt, hoe lastiger het wordt om tot rust te komen, en te luisteren naar mijn innerlijke stem en wat ik zelf eigenlijk nodig heb. Gelukkig heb ik dit verschillende keren mogen doorzien. En ergens vermoed ik dat het bestaan mij nu iedere keer 'test'. Kun je ook bij jezelf blijven als we de volgende hindernissen voor je 'voeten' werpen? En een tijdje lukt dat, tot het te zwaar wordt, en dan zwicht ik met mijn oude patronen. Tot ik het zie, en dan is er weer keuze en iets anders is dan mogelijk.

En van hieruit, kan ik alleen maar zeggen, wacht niet te lang. Als je jezelf ziet overleven, als je jezelf terug vindt in oude patronen, als je moe bent en slecht slaapt, als je jezelf ziet rennen, stop voor een moment en luister naar die stem, diep van binnen. Luister naar de stem van de Ziel, in plaats van naar de herrie in de wereld. De wereld waarvan jij denkt dat je moet voldoen aan, moet meekomen, op de hoogte moet zijn. Die wereld waarvan jij denkt, dat zij denken dat......, of dat zei vinden dat jij......., al die ideeën laat effe gaan.

Ik had daar best wat rust voor nodig, en nog steeds, ik kan mijn innerlijke stem beetje bij beetje weer horen. En, nog altijd staat mijn overleefsysteem ook nog aan, die wil oplossen, en fiksen, pfffff

Wat ik me ook weer des te meer besef, is dat als je niet naar de stem van je ziel luistert, die overlevingspatronen op zoveel gebieden problemen zullen veroorzaken. Er zijn alleen al een hoop problemen doordat de cortisol bijvoorbeeld verhoogd blijft door stress, met alle gevolgen van dien. Wanneer je emoties waarmee het gepaard gaat onderdrukt zullen die zich op allerlei andere manieren zich aandienen.

Zo al onderdrukte woede kunnen resulteren in een verhoogde bloeddruk, gespannen spieren en een verzwakt immuunsysteem. Wanneer je verdriet onderdrukt kun je je meer vermoeid voelen door een verstoord slaappatroon, kun je meer hoofdpijn ervaren en ook weer een verzwakt immuunsysteem. En wanneer je walging onderdrukt kun je je misselijk gaan voelen, kan je hartslag toenemen en je ademhaling vervlakken en versnellen.

En zo wordt voor mij duidelijk dat ik mijn pijnlijke voeten en mijn systeem meer zal moeten geven dan zolen en fysiotherapie. Ze vragen om minder hard rennen, ze vragen om humor en ontspanning, ze vragen om liefdevolle aandacht en dat het oké is dat ik me af en toe frustreer en opvreet over de dingen die ik moet, of de wereld waarin ik leef, en dat die woede gewoon gevoeld mag worden. En dat het soms pijnlijk is en verdrietig en dat ook dat gewoon gevoeld wil worden.

Integrale zorg is al vele jaren mijn visie en missie, en ik besef me weer even dat ik dat vooral eerst moet voorleven, en niet allen moet verkondigen, Les begrepen

~Een ggz verpleegkundige

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.