De Directeur

Gepubliceerd op 5 februari 2025 om 10:07

Hij zit aan tafel voorover gebogen in de krant en ineens roept hij me. Marieke, zegt hij, moet je horen. Er is een politieke partij opgericht, kijk hier staat het en hij wijst naar de krant. En jij hebt promotie gemaakt tot minister. Hij is slecht te verstaan omdat hij al jaren geen gebit heeft dus ga ik even bij hem zitten.Wouw, zeg ik, wat een eer, mag ik wel eerst nog even weten om welke partij het gaat? Jazeker, het is de partij van het midden, niet rechts, niet links. Ah, laat ik hem weten, het gouden midden, bedankt. Dat aanbod accepteer ik graag. Zit er daarmee ook een loonsverhoging in? Vraag ik hem voorzichtig. Nou, dat nemen ze in beraad, u hoort er nog van.

Niet veel later is hij voor een ommetje buiten geweest en komt hij boos de huiskamer in. Het is weer zover, laat hij weten. Er kon niet betaald worden. Ik ben het helemaal zat, inmiddels schreeuwt hij bijna. Ik ben het spuugzat ik dien een klacht in. Dat begrijp ik wel, laat ik hem weten. Ik neem de klacht wel aan.

En hij kijkt me verrast aan. U begrijpt het wel hé? zegt hij nog. Zeker, laat ik hem weten, de klacht is aangenomen, en we horen er nog van. Hij beent tevreden de kamer weer uit. Brief na brief wordt geschreven door hem, sommige zijn zeer vriendelijk en in weer andere spat de woede eraf. Mensen vierendelen op de Grote Markt zou weer moeten mogen, zo lees ik door de bijna niet te lezen hanenpoten heen. De brieven die hij schrijft zijn altijd zakelijk van opzet, tot je de inhoud kunt ontcijferen en dan kan ik mijn lachen vaak niet inhouden, maar tegen hem blijf ik strak en zakelijk.

Het is zijn manier van communiceren. Een ministerpost, een loonsverhoging, dat betekent dat het goed met hem gaat en dat hij open staat voor contact. Klachten betekent dat er iets niet gaat zoals hij het zou willen, via de klacht is het de kunst erachter te komen wat dat is en de stroom brieven laat ook weten hoe de pet staat. Hoe meer brieven, hoe slechter meestal. De brieven vind ik overal, ook op kamer van andere cliënten. Sommigen raken er helemaal van in de war en sommigen kennen hem, en laten het voor wat het is. En heel af en toe, hoor ik ook iemand die blij is een brief ontvangen te hebben van iemand, post blijft leuk. En, de zakelijke manier met een ouderwetse intonatie doet hem goed, hij is per slot van rekening de directeur.

Deze gesprekken doen we al meer dan 2 jaar. Ik vind ze prachtig, en voor mij was het hoogtepunt toen hij mijn naam gebruikte, op dat moment begreep ik dat ik iemand was geworden voor hem, iemand met een naam, en dat na meer dan een jaar. Het is een vorm van wederkerigheid, wat het werk dan weer zo mooi maakt, voor mij althans.

Dat het leven hem dit pad gegeven heeft is hard. Toch bewandelt hij het met eer, en leeft hij een leven waar ik alleen maar respect voor kan hebben. En het enige wat ik voor hem kan doen, is zijn taal leren verstaan, en als ik dat niet doe? Heb ik geheid weer een klacht aan m'n broek en met een beetje pech wordt ik opgehangen of gevierendeeld...

Je doet wat je kunt

 

~Een ggz verpleegkundige

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.