In de bus

Gepubliceerd op 5 februari 2025 om 11:24

Wanneer ik in de bus stap, zie ik een oude bekende. Hij zit alleen, met heel wat lege stoelen en ruimte om hem heen. Hij maakt het ze ook niet makkelijk met zijn wilde haar, zijn vieze kleding en sterke lichaamsgeur. Ik ga naast hem zitten en hij kijkt geschrokken op. O, ben jij het, grinnikt hij dan. 


We kletsen wat over zijn avonturen in de stad en ik zie mensen om me heen wat schuchter oogcontact zoeken. Ik lach alleen maar vriendelijk en maar de bekende grappen met hem die we op de afdeling ook hebben over al zijn computers en legale en illegale programma's die hij downloadt, meestal met de dood van een computer als gevolg en daar hebben we dan weer lol om. 

Om ons heen lijken mensen wat te ontspannen en gaan zitten op de lege plekken. Ik weet niet wat ze denken, hoe ze naar mijn buurman kijken, of naar mij, maar de sfeer en de blikken geven te denken. Zwerver? Gek? Eng? Gevaarlijk? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat hij zich vaak eenzaam en onbegrepen voelt. En ik tip hem weleens om het zijn omgeving wat gemakkelijker te maken door te douchen en schone kleding aan te trekken. En op de donkere dagen weigert hij dit. En als de zon begint te schijnen, wil hij ineens uit zichzelf douchen en vraagt hij me zijn kleding uit te zoeken want hij wil op pad.


~ Een ggz verpleegkundige 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.