Daar lag mijn lieve moedertje ineens in het ziekenhuis. Was het het hart? Hoppa, naar de hartafdeling. Of toch de lever of de Galblaas? Hoppa interne, toen chirurgie, en toen toch weer de hartafdeling. Zo zag ze vele afdelingen, verpleegkundigen en doctoren. Ondertussen kreeg ze last van haar darmen, maar ja, op de hartafdeling was dat niet helemaal hun ding.
En zo vroeg mijn vader, op de terugweg toen we bij haar waren geweest, zich hardop af, wie eigenlijk het overzicht houd over het geheel. Wie ziet de hele mens?
Tsjaa pap, als we dat nou zelf doen, gaf ik hem terug. Als we zelf nou weer de regie nemen over lijf en leven? En ons laten adviseren en ondersteunen door het medische systeem, maar niet alleen het ziekenhuis, ook dat wat we nu complementair noemen. Ja, maar ik weet toch niets van lichamen en wat er goed en niet goed is, dus hoe kan ik dan dat overzicht houden? Tsjaa, dat is een goede vraag.
Maar wie heeft dan eigenlijk wel het geheel in zicht? Een onwijs belangrijke vraag die een ieder zich af zou moeten vragen, liever vroeg dan laat.
~Een ggz verpleegkundige

Reactie plaatsen
Reacties