Na vele weken op de bank was ik mezelf en de bank flink zat en stelde ik voor therapeutisch mij weer eens op de werkvloer te begeven. In tikje spannend wel want de opdracht was dan wel om het rustig te houden om het genezingsproces van mijn voeten niet tegen te werken en zo nog langer uit de running te zijn.
En man, dat is me toch lastig op een afdeling als deze. En wat ook weer een genot om te midden van collega's en cliënten te zitten, op kersavond en te mogen genieten van de bizarre uitwisselingen van verhalen. Sommige zo psychotisch dat er geen touw aan vast te knopen is, sommige verassend helder. Sommigen hadden mij een tijd niet gezien, en vroegen zich al af waar ik was gebleven, en sommigen hadden me niet gemist. Waarom niet, vroeg ik. Jij bent te streng, was zijn reactie. Omdat ik alle rommel van zijn kamer haalde Ach ja, en zo bleek er weinig verandert te zijn.

Mag ik melk, kun je de deur open doen, mag ik een sigaret, mag ik limonade, waarom niet nu, mag het zo, waanneer dan.... pfffff. Als je er een tijdje uit bent, kijk je er weer even met andere ogen naar.
Ik weet ook weer waarom ik hier werk, zo even te midden van al het geschreeuw en gedoe, kon ik ook weer even stil worden, de jonge man die ik al zo lang begeleid, vertelde over zijn pijn en eenzaamheid, hij was verdrietig liet hij weten, en waar ik was geweest al die tijd. Ziek liet ik hem weten, eerst een ongemakkelijke big smile. Dat was vervelend, laat ik hem weten, ja zegt hij dan, dat is vervelend. En ik zat daar, naast hem en luisterde naar zijn onveranderde verhalen, en ik liet hem weten dat we doen wat we kunnen om een betere plek te vinden.
De uitdaging is niet alles over te nemen en mee te gaan in de reactiviteit van een ieder. Soms zijn het net mijn kinderen, die ik 0ok teveel verwend heb Een precaire situatie, van zaken regelen voor de ander, maar niet mezelf voorbij rennen, zelfs niet als we met tekorten lopen, wat inmiddels het nieuwe normaal lijkt. En nu mogen mijn voeten even bijkomen onder de kerstboom.
Rest mij jullie hele fijne kerst te wensen, geniet samen, of alleen, met een diner of ontbijt, of een simpele tosti. Laat de kerst zijn, precies zoals jij m hebt
~Een ggz verpleegkundige
Reactie plaatsen
Reacties